بررسی اثر عوامل باندینگ مختلف بر استحکام باندبرشی کامپوزیت به آمالگام با درصد نقره بالا

سابقه و هدف: امروزه با توجه به مزایای آمالگام های با درصد نقره ی بالا، این نوع از آمالگام ها بسیار مورد توجه قرار گرفته بنابراین هدف از این مطالعه بررسی استحکام باند کامپوزیت به آمالگام با درصد نقره ی بالا با کاربرد عوامل باندینگ مختلف بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی تجربی آزمایشگاهی 52 سیلندر آکریلی تهیه و درون آن ها آمالگام با میزان نقره ی 60 درصد پک شد و با فرز فیشور الماسی ساییده و به مدت 10 دقیقه در حمام اولتراسونیک قرار داده شدند. سپس نمونه ها به چهار گروه 13 تایی تقسیم شد: گروه(1) آمالگام + alloy primer  + single bond ، گروه(2) آمالگام + alloy primer + g.bond ، گروه(3) آمالگام + single bond + g.bond و گروه(4) آمالگام + g.bond+ single bond. در همه ی نمونه ها کامپوزیت رزین به نمونه های آمالگام با استفاده از مولد پلاستیکی ترانسلوسنت با دستگاه led turbo باند شد و سپس توسط دستگاه اینسترون مورد آزمون استحکام باند برشی قرار گرفتند و نهایتاً تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون آماری واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی lsd انجام شد. یافته ها: بیشترین مقدار استحکام باند مربوط به نمونه های باند شده با alloy primer + عامل باندینگ g.bond و کمترین مقدار مربوط به نمونه های باند شده با عامل باندینگ single bond بود و میانگین استحکام باند برشی در چهار گروه با هم تفاوت معناداری داشت(002/0=p). نتیجه گیری: ترکیب alloy primer و g.bond استحکام باند قابل قبولی را بین آمالگام با درصدنقره­ی بالا و کامپوزیت ایجاد می­کند.